F16 Fighting Falcon
Op deze pagina zie je vooral foto's van het 312 squadron dat gestationeerd is op Volkel, waar ze tot eind 2024 vliegen met de Fighting Falcon (F16)
De Koninklijke Luchtmacht nam de F-16 in 1979 in gebruik als opvolger van de F-104 Starfighter, en later ook als opvolger van de NF-5. De luchtmacht ontving de laatste F-16 van in totaal 213 toestellen in februari 1992.
De levensduur van de F-16 was oorspronkelijk 20 jaar. Daarom ondergingen de F-16’s sinds 1998 de midlife update (MLU). Deze wordt sindsdien voortdurend doorontwikkeld. De modernisering verlengt de operationele, technische en economische levensduur met zo’n 20 jaar. Tot de update behoort de vervanging van een groot aantal systemen. Zo kregen de F-16 MLU’s een nieuwe radar, 2 multifunctionele kleurenschermen, nieuwe computers en sensoren en GPS.
De verbeterde datamodem (IDM) projecteert doelinformatie vanaf de grond automatisch op het head up display (HUD). Ook maakte de MLU het gebruik mogelijk van nachtkijkapparatuur. Dankzij de verder geëvolueerde ‘hands on throttle and stick’ (HOTAS) kunnen de meeste selecties van radarmodes, wapens, data link en EWMS worden genomen zonder de handen van de throttle (gashendel) en stick(stuurknuppel) af te halen.
Vervanging F-16
Om verschillende redenen zijn er grenzen aan het moderniseren van toestellen:
Operationele veroudering: de F-16 is minder goed opgewassen tegen nieuwe omstandigheden en dreigingen.
Technische veroudering: reserveonderdelen zijn moeilijker te verkrijgen. Slijtage is moeilijker te verhelpen en onderhoud kost meer tijd. Hierdoor staat de inzetbaarheid van de F-16 onder druk.
Economische veroudering: het wordt steeds duurder om de operationele en technische veroudering tegen te gaan.
Na een uitgebreid vergelijkingstraject kwam het F-35 Lightning II-gevechtsvliegtuig uit de bus als de beste opvolger van de F-16
